Ην μεν εκκλησια τοις στρατηγοις τοις εις Σικελιαν, Νικια και Λαμαχω και Αλκιβιαδη, και τριηρης η στρατηγις ηδη εξωρμει η Λαμαχου· αναστας δε Πυθονικος εν τω δημω ειπεν· «Ω Αθηναιοι, υμεις μεν στρατιαν εκπεμπετε και κινδυνον αιρεισθαι μελλετε. Αλκιβιαδην δε τον στρατηγον αποδειξω υμιν τα μυστηρια ποιουντα εν οικια μεθ' ετερων, και, εαν ψηφισησθε αδειαν ω εγω κελευω, θεραπων υμιν ενος των ενθαδε ανδρων αμυητος ων ερει τα μυστηρια· ει δε μη, χρησθε εμοι ο τι αν υμιν δοκη, εαν μη ταληθη λεγω». Αντιλεγοντας δε Αλκιβιαδου πολλα και εξαρνου οντος, εδοξε τοις πρυτανεσι τους μεν αμυητους μεταστησασθαι, αυτους δ' ιεναι επι το μειρακιον δ' ο Πυθονικος εκελευε. Και ωχοντο, και ηγαγον θεραποντα Πολεμαρχου. Επει δε εψηφισαντο αυτω την αδειαν, ελεγεν οτι εν τη οικια τη Πουλυτιωνος γιγνοιτο μυστηρια.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati