Εφη γαρ ειναι μεν ανδραποδον οι επι Λαυρειω, δειν δε κομισασθαι αποφοραν. Αναστας δε πρω, ψευσθεις της ωρας, βαδιζειν ειναι δε πανσεληνον. Επει δε παρα το προπυλαιον του Διονυσου ην, οραν ανθρωπους πολλους απο του ωδειου καταβαινοντας εις την ορχηστραν δεισας δε αυτους, εισελθων υπο την σκιαν, καθεζεσθαι μεταξυ του κιονος και της στηλης εφ' η ο στρατηγος εστιν ο χαλκους. Οραν δε ανθρωπους τον μεν αριθμον μαλιστα τριακοσιους, εσταναι δε κυκλω ανα πεντε και δεκα ανδρας, τους δε ανα εικοσιν ορων δε αυτων προς την σεληνην τα προσωπα των πλειστων γιγνωσκειν. Ιδων δε ταυτ' εφη επι Λαυρειον ιεναι, και τη υστεραια ακουειν οτι οι Ερμαι ειεν περικεκομμενον γνωναι ουν ευθυς οτι τουτων ειη των ανδρων το εργον.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati