Δεινα δε και τα Δημαδεια, καιτοι ιδιον και ατοπον τροπον εχειν δοκουντα, εστι δε αυτων η δεινοτης εκ τε των εμφασεων γινομενη, και εξ αλληγορικου τινος παραλαμβανομενου, και τριτον εξ υπερβολης. Οιον εστι το «ου τεθνηκεν Αλεξανδρος, ω ανδρες Αθηναιοι· ωζεν γαρ αν η οικουμενη του νεκρου». Το μεν γαρ «ωζεν» αντι του «ησθανετο» αλληγορικον και υπερβολικον αμα, το δε την οικουμενην αισθανεσθαι εμφαντικον της δυναμεως της Αλεξανδρου, και αμα δε τι εκπληκτικον εχει ο λογος ηθροισμενον εκ των τριων πασα δε εκπληξις δεινον, επειδη φοβερον.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati