Ει μεν περι καινου τινος πραγματος προυτιθετ', ω ανδρες Αθηναιοι, λεγειν, επισχων αν εως οι πλειστοι των ειωθοτων γνωμην απεφηναντο, ει μεν ηρεσκε τι μοι των υπο τουτων ρηθεντων, ησυχιαν αν ηγον, ει δε μη, τοτ' αν καυτος επειρωμην α γιγνωσκω λεγειν επειδη δ' υπερ ων πολλακις ειρηκασιν ουτοι προτερον συμβαινει και νυνι σκοπειν, ηγουμαι και πρωτος αναστας εικοτως αν συγγνωμης τυγχανειν. Ει γαρ εκ του παρεληλυθοτος χρονου τα δεονθ' ουτοι συνεβουλευσαν, ουδεν αν υμας νυν εδει βουλευεσθαι. Πρωτον μεν ουν ουκ αθυμητεον, ω ανδρες Αθηναιοι, τοις παρουσι πραγμασιν, ουδ' ει πανυ φαυλως εχειν δοκει. Ο γαρ εστι χειριστον αυτων εκ του παρεληλυθοτος χρονου, τουτο προς τα μελλοντα βελτιστον υπαρχει.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati