Le versioni di greco di Eliano e le traduzioni in italiano

Μετα την κατα των Περσων νικην Αθηναιοι νομον εθεντο αλεκτρυονας αγωνιζεσθαι δημοσια εν τω θεατρω μιας ημερας του ετους· ποθεν δε την αρχην ελαβεν οδε ο νομος ερω. Οτε Θεμιστοκλης επι τους βαρβαρους εξηγε την πολιτικην δυναμιν, αλεκτρυονας εθεασατο μαχομενους· ουδε αργως αυτους ειδεν, επεστησε δε την στρατιαν, και εφη προς αυτους «Αλλ' ουτοι μεν ουτε υπερ πατριδος ουτε υπερ πατρωων θεων ουτε μην υπερ προγονικων ηριων κακοπαθουσιν, ουδε υπερ δοςης ουδε υπερ ελευθεριας ουδε υπερ παιδων, αλλ' υπερ του μη ηττηθηναι εκατερος, μηδε ειξαι θατερω τον ετερον». Απερ ουν ειπων επερρωσε τους Αθηναιους....

Και ταυτα Σωκρατους προς Αλκιβιαδην. Ο μεν ηγωνια και εδεδιει πανυ σφοδρα ες τον δημον παρελθειν το μειρακιον· επιθαρσυνων δε αυτον και εγειρων ο Σωκρατης «Ου καταφρονεις» ειπεν «εκεινου του σκυτοτομου;» το ονομα επειπων αυτου. Φησαντος δε του Αλκιβιαδου υπολαβων παλιν ο Σωκρατης «Ετι δε εκεινου του εν τοις κυκλοις κηρυττοντος η εκεινου του σκηνορραφου;». Ομολογουντος δε του μειρακιου «Ουκουν» εφη ο Σωκρατης «ο δημος ο Αθηναιων εκ τοιουτων ηθροισται· και ει των καθ' ενα καταφρονεις, καταφρονητεον αρα και των ηθροισμενων», μεγαλοφρονως ταυτα ο του Σωφρονισκου και της Φαιναρετης τον του Κλεινιου...

Ο κηφην ο εν μελιτταις γεννωμενος μεθ' ημεραν μεν εν τοις ανθρηνιοις κατακεκρυπται, νυκτωρ δε, ηνικα αν παραφυλαξη καθευδουσας τας μελιττας, επιφοιτα τοις εργοις αυτων και λυμαινεται τοις σιμβλοις. Τουτο εκειναι καταμαθουσαι, αι μεν πλεισται των μελισσων καθευδουσιν ατε πεπονηκυιαι, ολιγαι δε αυτων ελλοχωσιν. Ειτα οταν ελωσι τον φωρα, παιουσιν αυτον πεφεισμενως και εξωθουσι, και εκβαλλουσι φυγαδα ειναι. Ο δε ουδ' ουτω πεπαιδευται· πεφυκε γαρ και αργος και λιχνος, δυο κακω. Εξω τοινυν των κηριων εαυτον αποκρυπτει, ειτα οταν επι τας νομας εξορμησωσιν αι μελιτται, ο δε ωσαμενος εσω το εαυτου ορα,...

Εν τη Ινδικη ευρισκομεν τους κυνοκεφαλους, ους ουτω ονομαζουσι εκ του προσωπου· τα δε αλλα ανθρωπων εχουσι και ημφιεσμενοι βαδιζουσι δορας θηριων. Και εισι δικαιοι και ανθρωπων λυπεουσιν ουδενα, και λεγουσι μεν εναρθρον ουδεν, ωρυονται δε, αλλα της Ινδων φωνης επαιουσι. Τροφη δε αυτοις εστι των ζωων τα αγρια· αιρεουσι δε αυτα ραστα, και γαρ εισιν ωκιστοι, και αποκτεινουσι καταλαβοντες, και οπταουσι ου πυρι, αλλα προς την ειλην την του ηλιου. Τρεφουσι δε και αιγας και οις. Και εσθιουσι μεν τα αγρια, πινουσι δε το εκ των θρεμματων γαλα ων τρεφουσι. Μνημην δε αυτων μεν εν τοις αλογοις ποιεω, και...

Θεμιστοκλης ο Νεοκλεους εαυτον εικαζε ταις δρυσι, λεγων οτι και εκεινας υπερχονται οι ανθρωποι, και δεονται αυτων, ει υοι, στεγην την εκ των κλαδων ποθουντες· οταν δε ουσης ευδιας παριωσι, τιλλουσιν αυτας και περικλωσιν. Και αυτος ουν ελεγεν υπο του δημου τα αυτα πασχειν. Ο δε αυτος ελεγεν, ει μοι τις οδους δυο δειξειε, την μεν ες αδου φερουσαν, την δε επι το βημα, ηδιον αν την ετεραν ηλθον την ευθυ του αδου.