Ειλκον δη ουν προς αντιον τον ρουν, η δε ουχ ειπετο. Βραχεσι δε εντετυχηκοτες ωθειν επειρωντο την ναυν, η δε ουκ εικεν ωθουντων. Πασα δε μηχανη προσηγετο το εντευθεν, η δε ουχ ηττον αμετακινητος ην ωστε εμπιπτει κατα της ιερωμενης την παναγεστατην ιερωσυνην παρθενου δεινη και αδικος υποψια, και την Κλωδιαν ητιωντο, τουτο γαρ ονομα ην τη σεμνη παρθενω, μη πανταπασιν αχραντον μηδε καθαραν φυλαττειν εαυτην τη θεω· οργιζεσθαι ουν αυτην και μηνιειν εμφανως· εδοκει γαρ ηδη τοις πασιν ειναι το χρημα δαιμονιωτερον. Η δε το μεν πρωτον αιδους υπεπιμπλατο προς τε το ονομα και την υποψιαν, ουτω πανυ πορρω ετυγχανε της αισχρας και παρανομου πραξεως. Επει δε εωρα την αιτιαν ηδη καθ' εαυτης εξισχυουσαν, περιελουσα την ζωνην και περιθεισα της νεως τοις ακροις, ωσπερ εξ επιπνοιας τινος αποχωρειν εκελευεν απαντας, ειτα εδειτο της θεου μη περιιδειν αυτην αδικοις ενεχομενην βλασφημιαις, βοωσα δε ωσπερ τι κελευσμα, φασι, ναυτικον, «Δεσποινα Μητερ, ειπερ ειμι σωφρων, επου μοι», εφη· και δη την ναυν ουκ εκινησε μονον, αλλα και ειλκυσεν επι πολυ προς τον ρουν.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati