Ορθρου, οταν δυσοκνως εξεγειρη, προχειρον εστω οτι επι ανθρωπου εργον εγειρομαι· ετι ουν δυσκολαινω, ει πορευομαι επι το ποιειν ων ενεκεν γεγονα και ων χαριν προηγμαι εις τον κοσμον; η επι τουτο κατεσκευασμαι, ινα κατακειμενος εν στρωματιοις εμαυτον θαλπω; «Αλλα τουτο ηδιον». Προς το ηδεσθαι ουν γεγονας, ολως δε προς πεισιν, ου προς ενεργειαν; ου βλεπεις τα φυταρια, τα στρουθαρια, τους μυρμηκας, τους αραχνας, τας μελισσας το ιδιον ποιουσας, το καθ' αυτας συγκοσμουσας κοσμον; επειτα συ ου θελεις τα ανθρωπικα ποιειν ου τρεχεις επι το κατα την σην φυσιν· «Αλλα δει και αναπαυεσθαι». Δει· φημι καγω· εδωκε μεντοι και τουτου μετρα η φυσις, εδωκε μεντοι και του εσθιειν και πινειν, και δμως συ υπερ τα μετρα, υπερ τα αρκουντα προχωρεις, εν δε ταις πραξεσιν ουκ ετι, αλλ' εντος του δυνατου. Ου γαρ φιλεις εαυτον, επει τοι και την φυσιν αν σου και το βουλημα ταυτης εφιλεις.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati