Achille e Priamo
Ως αρα φωνησας απεβη προς μακρον Ολυμπον Ερμειας: Πριαμος δ' εξ ιππων αλτο χαμαζε, Ιδαιον δε κατ' αυθι λιπεν: ο δε μιμνεν ερυκων ιππους ημιονους τε• γερων δ' ιθυς κιεν οικου, τη ρ' Αχιλευς ιζεσκε Διι φιλος• εν δε μιν αυτον ευρ', εταροι δ' απανευθε καθηατο• τω δε δυ οιω ηρως Αυτομεδων τε και Αλκιμος οζος Αρηος ποιπνυον παρεοντε• νεον δ' απεληγεν εδωδης εσθων και πινων• ετι και τταρεκειτο τραπεζα. Τους δ' ελαθ' εισελθων Πριαμος μεγας, αγχι δ' αρα στας χερσιν Αχιλληος λαβε γουνατα και κυσε χειρας δεινας ανδροφονους, αιοι πολεας κτανον υιας. Ως δ' οτ' αν ανδρ' ατη πυκινη λαβη, ος τ' ενι πατρη φωτα...