Le versioni di greco di Platone e le traduzioni in italiano

[1]Α μεν τοινυν, ην δ' εγω, ζωντι τω δικαιω παρα θεων τε και ανθρωπων αθλα τε και μισθοι και δωρα γιγνεται προς εκεινοις τοις αγαθοις οις αυτη παρειχετο η δικαιοσυνη, τοιαυτ' αν ειη. Και μαλ', εφη, καλα τε και βεβαια. Ταυτα τοινυν, ην δ' εγω, ουδεν εστι πληθει ουδε μεγεθει προς εκεινα, α τελευτησαντα εκατερον περιμενει. Χρη δ' αυτα ακουσαι, ινα τελεως εκατερος αυτων απειληφη τα υπο του λογου οφειλομενα ακουσαι. Λεγοις, αν, εφη, ως ου πολλα αλλα ηδιον ακουοντι. [2]«Αλλ' ου μεντοι σοι», ην δ' εγω, «Αλκινου γε απολογον ερω, αλλ' αλκιμου μεν ανδρος, Ηρος του Αρμενιου, το γενος Παμφυλου· ος ποτε...

«Ταυτην τοινυν», ην δ' εγω, «την εικονα, ω φιλε Γλαυκων, προσαπτεον απασαν τοις εμπροσθεν λεγομενοις, την μεν δι οψεως φαινομενην εδραν τη του δεσμωτηριου οικησει αφομοιουντα, το δε του πυρος εν αυτη φως τη του ηλιου δυναμει· την δε ανω αναβασιν και θεαν των ανω την εις τον νοητον τοπον της ψυχης ανοδον τιθεις ουχ αμαρτηση της γεμης ελπιδος, επειδη ταυτης επιθυμεις ακουειν. Θεος δε που οιδεν ει αληθης ουσα τυγχανει. Τα δ' ουν εμοι φαινομενα ουτω φαινεται, εν τω γνωστω τελευταια η του αγαθου ιδεα και μογις ορασθαι, οφθεισα δε συλλογιστεα ειναι ως αρα πασι παντων αυτη ορθων τε και καλων αιτια,...

«Σκοπει δη», ην δ' εγω, «αυτων λυσιν τε και ιασιν των τε δεσμων και της αφροσυνης, οια τις αν ειη, ει φυσει τοιαδε συμβαινοι αυτοις· οποτε τις λυθειη και αναγκαζοιτο εξαιφνης ανιστασθαι τε και περιαγειν τον αυχενα και βαδιζειν και προς το φως αναβλεπειν, παντα δε ταυτα ποιων αλγοι τε και δια τας μαρμαρυγας αδυνατοι καθοραν εκεινα ων τοτε τας σκιας εωρα, τι αν οιει αυτον ειπειν, ει τις αυτω λεγοι οτι τοτε μεν εωρα φλυαριας, νυν δε μαλλον τι εγγυτερω του οντος και προς μαλλον οντα τετραμμενος ορθοτερον βλεποι, και δη και εκαστον των παριοντων δεικνυς αυτω αναγκαζοι ερωτων αποκρινεσθαι οτι εστιν;...

Μετα ταυτα δη, ειπον, απεικασον τοιουτω παθει την ημετεραν φυσιν παιδειας τε περι και απαιδευσιας. Ιδε γαρ ανθρωπους οιον εν καταγειω οικησει σπηλαιωδει, αναπεπταμενην προς το φως την εισοδον εχουση μακραν παρα παν το σπηλαιον, εν ταυτη εκ παιδων οντας εν δεσμοις και τα σκελη και τους αυχενας, ωστε μενειν τε αυτους εις τε το προσθεν μονον οραν, κυκλω δε τας κεφαλας υπο του δεσμου αδυνατους περιαγειν, φως δε αυτοις πυρος ανωθεν και πορρωθεν καομενον οπισθεν αυτων, μεταξυ δε του πυρος και των δεσμωτων επανω οδον, παρ' ην ιδε τειχιον παρφκοδομημενον, ωσπερ τοις θαυματοποιοις προ των ανθρωπων προ­κειται...

Πεφυκεναι γαρ δη φασιν το μεν αδικειν αγαθον, το δε αδικεισθαι κακον, πλεονι δε κακω υπερβαλλειν το αδικεισθαι η αγαθω το αδικειν, ωστ' επειδαν αλληλους αδικωσι τε και αδικωνται και αμφοτερων γευωνται, τοις μη δυναμενοις το μεν εκφευγειν το δε αιρειν δοκει λυσιτελειν συνθεσθαι αλληλοις μητ' αδικειν μητ' αδικεισθαι· και εντευθεν δη αρξασθαι νομους τιθεσθαι και συνθηκας αυτων, και ονομασαι το υπο του νομου επιταγμα νομιμον τε και δικαιον και ειναι δη ταυτην γενεσιν τε και ουσιαν δικαιοσυνης, μεταξυ ουσαν του μεν αριστου οντος, εαν αδικων μη διδω δικην, του δε κακιστου, εαν αδικουμενος τιμωρεισθαι...