Le versioni di greco di Platone e le traduzioni in italiano

Δια ταυτα δη φαιμεν αν και τους ηδη σοφους μηκετι φιλοσοφειν, ειτε θεοι ειτε ανθρωποι εισιν ουτοι· ουδ' αυ εκεινους φιλοσοφειν τους ουτως αγνοιαν εχοντας ωστε κακους ειναι· κακον γαρ και αμαθη ουδενα φιλοσοφειν. Λειπονται δη οι εχοντες μεν το κακον τουτο, την αγνοιαν, μηπω δε υπ αυτου οντες αγνωμονες μηδε αμαθεις, αλλ' ετι ηγουμενοι μη ειδεναι α μη ισασιν. Διο δη και φιλοσοφουσιν οι ουτε αγαθοι ουτε κακοι πω οντες, οσοι δε κακοι ου φιλοσοφουσιν, ουδε οι αγαθοι· ουτε γαρ το εναντιον του εναντιου ουτε το ομοιον του ομοιου φιλον ημιν εφανη εν τοις εμπροσθεν λογοις.

Ος γαρ αν μεχρι ενταυθα προς τα ερωτικα παιδαγωγηθη, θεωμενος εφεξης τε και ορθως τα καλα, προς τελος ηδη ιων των ερωτικων εξαιφνης κατοψεται τι θαυμαστον την φυσιν καλον, τουτο εκεινο, ω Σωκρατες, ου δη ενεκεν και οι εμπροσθεν παντες πονοι ησαν, πρωτον μεν αει ον και ουτε γιγνομενον ουτε απολλυμενον, ουτε αυξανομενον ουτε φθινον, επειτα ου τη μεν καλον, τη δ' αισχρον, ουδε τοτε μεν, τοτε δε ου, ουδε προς μεν το καλον, προς δε το αισχρον, ουδ' ενθα μεν καλον, ενθα δε αισχρον, ως τισι μεν ον καλον, τισι δε αισχρον ουδ' αυ φαντασθησεται αυτω το καλον οιον προσωπον τι ουδε χειρες ουδε αλλο ουδεν...

Οτε γαρ εγενετο η Αφροδιτη, ηστιωντο οι θεοi οι τε αλλοι και ο της Μητιδος υος Pορος. Επειδη δε εδειπνησαν, προσαιτησουσα οιον δη ευωχιας ουσης αφικετο η Pενια, και ην περι τας θυρας. Ο ουν Pορος μεθυσθεις του νεκταρος - οινος γαρ ουπω ην - εις τον του Διος κηπον εισελθων βεβαρημενος ηυδεν. Η ουν Pενια επιβουλευουσα δια την αυτης αποριαν παιδιον ποιησασθαι εκ του Pορου, κατακλινεται τε παρ’ αυτω και εκυησε τον Ερωτα. Διο δη και της Αφροδιτης ακολουθος και θεραπων γεγονεν ο Ερως, γεννηθεις εν τοις εκεινης γενεθλιοις, και αμα φυσει εραστης ων περι το καλον και της Αφροδιτης καλης ουσης.

Ου καλως μοι δοκει, ω Φαιδρε, προβεβλησθαι ημιν ο λογος, το απλως ουτως παρηγγελθαι εγκωμιαζειν Ερωτα. Ει μεν γαρ εις ην ο Ερως, καλως αν ειχε, νυν δε ου γαρ εστιν εις· μη οντος δε ενος ορθοτερον εστι προτερον προρρηθηναι οποιον δει επαινειν. Εγω ουν πειρασομαι τουτο επανορθωσασθαι, πρωτον μεν Ερωτα φρασαι ον δει επαινειν, επειτα επαινεσαι αξιως του θεου. Παντες γαρ ισμεν οτι ουκ εστιν ανευ Ερωτος Αφροδιτη. Μιας μεν ουν ουσης εις αν ην Ερως· επει δε δη δυο εστον, δυο αναγκη και Ερωτε ειναι. Πως δ' ου δυο τω θεα; η μεν γε που πρεσβυτερα και αμητωρ Ουρανου θυγατηρ, ην δη και Ουρανιαν επονομαζομεν...

Μελισσον μεν και τους αλλους, οι εν εστος λεγουσι το παν, αισχυνομενος μη φορτικως σκοπωμεν, ηττον αισχυνομαι η ενα οντα Παρμενιδην. Παρμενιδης δε μοι φαινεται, το του Ομηρου, «αιδοιος τε μοι» ειναι αμα «δεινος τε». Συμπροσεμειξα γαρ δη τω ανδρι πανυ νεος πανυ πρεσβυτη, και μοι εφανη βαθος τι εχειν πανταπασι γενναιον. Φοβουμαι ουν μη ουτε τα λεγομενα συνιωμεν, τι τε διανοουμενος ειπε πολυ πλεον λειπωμεθα, και το μεγιστον, ου ενεκα ο λογος ωρμηται, επιστημης περι τι ποτ' εστιν, ασκεπτον γενηται υπο των επεισκωμαζοντων λογων, ει τις αυτοις πεισεται.