Le versioni di greco di Plutarco e le traduzioni in italiano

È notte fonda nell'accampamento e Bruto è immerso nei suoi pensieri, quando all'improvviso ha una visione inquietante, che gli preannuncia la morte sul campo di battaglia di Filippi Ως ουν ο Βρουτος εμελλεν εξ Ασιας διαβιβαζειν το στρατευμα, νυξ μεν ην βαθυτατη, φως δ' ειχεν ου πανυ λαμπρον η σκηνη, παν δε το στρατοπεδον σιωπη κατειχεν. Ο δε συλλογιζομενος τι και σκοπων προς εαυτον, εδοξεν αισθεσθαι τινος εισιοντος· αποβλεψας δε προς την εισοδον, ορα δεινην και αλλοκοτον οψιν εκφυλου σωματος και φοβερου, σιωπη παρασταντος αυτω. Τολμησας δ' ερεσθαι· «Τις ποτ' ων - ειπεν - ανθρωπων η θεων,...

Illustrando i principi fondamentali per l’educazione dei giovani, Plutarco sottolinea l’importanza della filosofia come unico rimedio alle malattie e alle passioni dell’anima. Tuttavia, solo riuscendo a coniugare la vita speculativa con l’attività pratica l’uomo raggiunge la sua completezza, risultando saggio e al tempo stesso utile alla società. Το μεν γαρ ευγενως ευτυχειν ανδρος, το δ' ανεπιφθονως ευηνιου ανθρωπου, το δε τοις λογισμοις περιειναι των ηδονων σοφου, το δ' οργης κατακρατειν ανδρος ου του τυχοντος εστι. Τελειους δ' ανθρωπους ηγουμαι τους δυναμενους την πολιτικην δυναμιν μειξαι...

Nella prima metà del V secolo a.C., la vita politica ateniese fu segnata dalla forte rivalità tra Cimone, fautore della parte aristocratica, e Pericle, fautore della parte democratica e popolare. Cimone fu ostracizzato nel 461 a.C., probabilmente in seguitoci un "colpo di stato" democratico. Ο Περικλης τρεπεται προς την των δημοσιων, συμβουλευσαντος αυτω Δαμωνος του Δαμωνιδου του Οιηθεν, ως Αριστοτελης ιστορηκε. Και ταχυ θεωρικοις και δικαστικοις λημμασιν αλλαις τε μισθοφοραις και χορηγιαις συνδεκασας το πληθος, εχρητο κατα της εξ Αρειου παγου βουλης, ης αυτος ου μετειχε δια το μητ' αρχων...

Αποδεικηθεις δε ταμιας, Συλλας υπατευοντν Μαριω την πρωτην υπατειαν συνεξεπλευσεν εις Λιβυην, πολεμησων Ιογορθαν. Γενομενος δ' επι στρατοπεδου, τα τ' αλλα παρειχεν εαυτον ευδοκιμον, και καιρω παραπεσοντι χρησαμενος ευ, φιλον εποιησατο τον των Νομαδων βασιλεα Βακχον. Πρεσβευτας γαρ αυτου ληστηριον Νομαδικον εκφυγοντας υποδεξαμενος και φιλοφρονηθεις, δωρα και πομ­πην ασφαλη παρασχων απεστειλεν. Ο δε Βακχος ετυγχανε μεν ετι γε παλαι γαμ­βρον οντα μισων και φοβουμενος τον Ιογορθαν, τοτε δ' ηττημενω και πεφευγοτι προς αυτον επιβουλευων, εκαλει τον Συλλαν, δι εκεινου μαλλον βουλομενος την συλληψιν...

Ο Φιλιππος δυοιν πονηροιν κριτης γενομενος, εκελευσε τον μεν εκ της Μακεδονιας φευγειν, τον δ' ετερον διωκειν. Προς δε Φιλωνα τον Θηβαιον ευεργετην αυτου γενομενον και ξενον, οπηνικα εν Θηβαις διηγεν ομηρευων, υστερον δε παρ' αυτου μηδεμιαν δωρεαν προσδεχομενον, ειπεν· «Μη με αφαιρου το ανικητον, ευεργεσιας και χαριτος ησσωμενον». Ιππαρχου δε του Ευβοεως αποθανοντος, δηλος ην βαρεως φερων· ειποντος δε τινος· «Αλλα μην ωραιος ων εκεινος αποτεθνηκεν.», ο Φιλιππος εφη· «Εαυτφ γε, εμοι δε ταχεως· εφθη γαρ τελευτησαι πριν η παρ' εμου χαριν αξιαν της φιλιας απολαβειν». Αυτος δε ποτε ελεγεν δτι δει...