Versioni di greco di Plutarco tradotte in italiano

Σελευκος ο Καλλινικος εν τη προς Γαλατας μαχη παν αποβαλων το στρατευμα και την δυναμιν, αυτος δε περισπασας το διαδημα και φυγων ιππω μετα τριων η τετταρων ανοδιαις και πλαναις πολυν δρομον, ηδη δι ενδειαν απαγορευων επαυλιω τινι προσηλθε, και τον δεσποτην αυτον ευρων κατα τυχην αρτον και υδωρ ητεσεν. Ο δε και ταυτα και των αλλων οσα παρην εν αγρω δαψιλως επιδιδους και φιλοφρονουμενος εγνωρισε το προσωπον του βασιλεως, και περιχαρης γενομενος τη συντυχια της χρειας ου κατεσχεν ουδε συνεψευσατο βουλομενω λανθανειν, αλλ'αχρι της οδου προπεμψας και απολυομενος, «Υγιαιν'», ειπεν, «ω βαιλευ Σελευκε»....

Ο Κικερων τους οικετας εκελευσεν ενταυθα καταθεσθαι το φορειον. Αυτος ατενες εωρα τοις σφαγευσιν, ωστε τους πλειστους εγκαλυψασθαι του Ερεννιου σφαζοντος αυτον. Εσφαγη δε τον τραχηλον εκ του φορειου προτεινας. Την δε κεφαλην απεκοψαν αυτου και τας χειρας, Αντωνιου κελευσαντος, αις τους Φιλιππικους εγραψεν. Της δε κεφαλης και των χειρων εις Ρωμην κομισθεντων, εθεατο, ανακαγχαζων υπο χαρας πολλακις· ειτ' εμπλησθεις εκελευσεν επι του βηματος θειναι. Χρονοις πολλοις υστερον ο Καισαρ εισελθεν προς ενα των θυγατριδων, τον δε βιβλιον εχοντα Κικερωνος εν ταις χερσιν· ο μεν εκπλαγεις τω ιματιω περιεκαλυψεν,...

Περικλει δε βουλομενος εντυχειν επι τυρας ηλθεν αυτου. Πυθομενος δε μη σχολαζειν, αλλα σκοπειν καθ' εαυτον οπως αποδωσει λογον Αθηναιοις, απιων ο Αλκιβιαδης, «Ειτα,» εφη, «βελτιον ουκ ην σκοπειν αυτον οπως ουκ αποδωσει λογον Αθηναιοις;». Ετι δε μειρακιον ων εστρατευσατο την εις Ποτειδαιαν στρατειαν, και Σωκρατη συσκηνον ειχε και παραστατην εν τοις αγωσιν. Ισχυρας δε γενομενης μαχης ηριστευσαν μεν αμφοτεροι, του δ' Αλκιβιαδου τραυματι περιπεσοντος ο Σωκρατης προεστη και ημυνε και μαλιστα δη προδηλως εσωσεν αυτον μετα των οπλων. Ετι δε της επι Δηλιω μαχης γενομενης και φευγοντων Αθηναιων, εχων...

Χρυσογονος απελευθερος Συλλα προσαγγειλας τινος ουσιαν ως εκ προγραφης αναιρεθεντος αυτος εωνησατο δισχιλιων δραχμων. Επει δε Ρωσκιος ο υιος και κληρονομος του τεθνηκοτος ηγανακτει και την ουσιαν απεδεικνυε πεντηκοντα και διακοσιων ταλαντων ουσαν αξιαν, ο τε Συλλας ελεγχομενος εχαλεπαινε και δικην πατροκτονιας επηγε τω Ρωσκιω, του Χρυσογονου κατασκευασαντος, εβοηθει δ'ουδεις αλλ' απετρεποντο του Συλλα την χαλεποτητα δεδοικοτες, ουτω δη δι ερημιαν του μειρακιου τω Κικερωνι προσφυγοντος οι φιλοι συμπαρωρμων, ως ουκ αν αυτω λαμπροτεραν αυθις αρχην προς δοξαν ετεραν ουδε καλλιω γενησομενην. Αναδεξαμενος...

Του Φαβρικιου την αρχην παραλαβοντος, ηκεν ανηρ εις το στρατοπεδον προς αυτον, επιστολην κομιζων ην εγραψεν ο του βασιλεως ιατρος, επαγγελλομενος φαρμακοις αναιρησειν τον Πυρρον, ει χαρις αυτω παρ' εκεινων ομολογηθειη λυσαντι τον πολεμον ακινδυνως. Ο δε Φαβρικιος δυσχερανας προς την αδικιαν του ανθρωπου, και τον συναρχοντα διαθεις ομοιως, επεμψε γραμματα προς τον Πυρρον κατα ταχος, φυλαττεσθαι την επιβουλην κελευων. Ειχε δ' ουτως τα γεγραμμενα· «Γαιος Φαβρικιος και Κοιντος Αιμιλιος υπατοι Ρωμαιων Πυρ ρω βασιλει χαιρειν. Ουτε φιλων ευτυχης εοικας ειναι κριτης ουτε πολεμιων. Γνωση δε την πεμφθεισαν...