L'Etna
Il vulcano è situato un po' all'interno e domina soprattutto la costa verso lo Stretto e verso Catania. La descrizione, basata sul resoconto di coloro che «sono saliti recentemente sull'Etna» (οι δ’ουν νεωστί άναβάντες: cf. VI 2, 8, C 274), mette in risalto la particolare natura della cenere vulcanica, che assicura la fertilità della campagna, con produzione di vino di qualità eccellente, che non trova riscontro nel resto della Sicilia. Il torrente di fuoco che si riversa dai crateri, solidificandosi, diventa pietra nera da macina: se ne ricava una cenere simile a quella della cenere del legno (di cui si nutre la ruta), assai adatta per la vite.
Υπερκειται μαλιστα της Κατανης η Αιτνη, και των περι τους κρατηρας παθων πλειστον κοινωνει· και γαρ οι ρυακες εις την Καταναιαν εγγυτατω καταφερονται, οταν (ως λεγει Ποσειδωνιος) γινηται τα περι το ορος, και κατατεφρωται πολλω, βαθει τα Καταναιων χωρια· η μεν ουν σποδος, λυπησασα προς καιρον, ευεργετει την χωραν χρονοις υστερον· ευαμπελον γαρ παρεχεται και χρηστοκαρπον, της αλλης ουχ ομοιως ουσης ευοινου· τας τε ριζας, ας εκφερει τα κατατεφρωθεντα χωρια, πιαινειν επι τοσουτον τα προβατα φασιν, ωστε πνιγεσθαι. Ο δε ρυαξ εις πηξιν μεταβαλλων απολιθοι την επιφανειαν της γης εφ' ικανον βαθος, ωστε λατομιας ειναι χρειαν τοις ανακαλυψαι βουλομενοις την εξ αρχης επιφανειαν. Τακεισης γαρ εν τοις κρατηρσι της πετρας ειτ' αναβληθεισης, το υπερχνθεν της κορυφης υγρον πηλος εστι μελας, ρεων κατα της ορεινης· ειτα πηξιν λαβων γινεται λιθος μυλιας, την αυτην φυλαττων χροαν, ην ρεων ειχε. Και η σποδος δε καιομενων των λιθων ως απο των ξυλων γινεται· καθαπερ ουν το πηγανον τη ξυλινη σποδω τρεφεται, τοιουτον εχειν τι οικειωμα προς την αμπελον εικος την Αιτναιαν σποδον.
La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati
Υπερκειται μαλιστα της Κατανης η Αιτνη, και των περι τους κρατηρας παθων πλειστον κοινωνει· και γαρ οι ρυακες εις την Καταναιαν εγγυτατω καταφερονται, οταν (ως λεγει Ποσειδωνιος) γινηται τα περι το ορος, και κατατεφρωται πολλω, βαθει τα Καταναιων χωρια· η μεν ουν σποδος, λυπησασα προς καιρον, ευεργετει την χωραν χρονοις υστερον· ευαμπελον γαρ παρεχεται και χρηστοκαρπον, της αλλης ουχ ομοιως ουσης ευοινου· τας τε ριζας, ας εκφερει τα κατατεφρωθεντα χωρια, πιαινειν επι τοσουτον τα προβατα φασιν, ωστε πνιγεσθαι. Ο δε ρυαξ εις πηξιν μεταβαλλων απολιθοι την επιφανειαν της γης εφ' ικανον βαθος, ωστε λατομιας ειναι χρειαν τοις ανακαλυψαι βουλομενοις την εξ αρχης επιφανειαν. Τακεισης γαρ εν τοις κρατηρσι της πετρας ειτ' αναβληθεισης, το υπερχνθεν της κορυφης υγρον πηλος εστι μελας, ρεων κατα της ορεινης· ειτα πηξιν λαβων γινεται λιθος μυλιας, την αυτην φυλαττων χροαν, ην ρεων ειχε. Και η σποδος δε καιομενων των λιθων ως απο των ξυλων γινεται· καθαπερ ουν το πηγανον τη ξυλινη σποδω τρεφεται, τοιουτον εχειν τι οικειωμα προς την αμπελον εικος την Αιτναιαν σποδον.
La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati