Περι δε γνωμολογιας, ρηθεντος τι εστιν γνωμη μαλιστ' αν γενοιτο φανερον περι ποιων τε και ποτε και τισιν αρμοττει χρησθαι τω γνωμολογειν εν τοις λογοις. Εστι δη γνωμη αποφανσις, ου μεντοι ουτε περι των καθ' εκαστον, οιον ποιος τις Ιφικρατης, αλλα καθολου, ουτε περι παντων, οιον οτι το ευθυ τω καμπυλω εναντιον, αλλα περι οσων αι πραξεις εισι, και α αιρετα η φευκτα εστι προς το πραττειν, ωστ' επει το ενθυμημα ο περι τοιουτων συλλογισμος εστιν, σχεδον τα συμπερασματα των ενθυμηματων και αι αρχαι αφαιρεθεντος του συλλογισμου γνωμαι εισιν, οιον «χρη δ' ου ποθ' οστις αρτιφρων πεφυκ' ανηρ παιδας περισσως εκδιδασκεσθαι σοφους». Τουτο μεν ουν γνωμη.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati