Versioni di greco di Esopo tradotte in italiano

Οι δε ποταμοι, συνερχομενοι παντες εις τον αυτον τοπον, κατητιωντο την θαλασσαν λεγοντες· «Δια τι, ω κακιστη, ημας εισερχομενους εις τα σα υδατα και υπαρχοντας ποτιμους και γλυκεις απεργαζη αλμυρους και αποτους;» Η δε θαλασσα, χαλεπως φερουσα τας αυτων αιτιας, προς αυτους υπεκρινετο· «Μη εμε, ω ματαιοι, καταμεμφεσθε, αλλα δε υμας αυτους, οι ουκ αναγκαζομενοι προς εμε ερχεσθε. Τι δ' ουν οδυρεσθε; Ινα μη γιγνησθε αλμυροι, μη ερχεσθε».

Αλωπηξ κυνηγους φευγουσα, ως εθεασατο τινα δρυτομην, τουτον ικετευσε κατακρυψαι αυτην. Ο δε αυτη παρηνησεν εις την εαυτου καλυβην εισελθουσαν κρυβηναι. Μετ' ου πολυ δε παραγενομενων των κυνηγων και του δρυτομου πυνθανομενων ει τεθεαται αλωπεκα τηδε παριουσαν, εκεινος τη μεν φωνη ηρνειτο εωρακεναι, τη δε χειρι νευων εσημαινεν οπου κατεκρυπτετο.Των δε ουχ οις ενευε προσσχοντων, οις δε ελεγε πιστευσαντων, η αλωπηξ ιδουσα αυτους απαλλαγεντας εξελθουσα απροσφωνητι επορευετο. Μεμφομενου δε αυτην του δρυτομου ειγε διασωθεισα υπ' αυτου, αλλ' ουδε δια φωνης αυτω εμαρτυρησεν, εφη· «Αλλ' εγωγε ηυχαριστησα...

Αλωπηξ λιμωττουσα ως εθεασατο απο τινος αναδενδραδος βοτρυας χρεμαμενους, ηβουληθη αυτων περιγενεσθαι και ουκ εδυνατο. Απαλλαττομενη δε προς εαυτην ειπεν· «Ομφακες εισιν». Η Ουτω και των ανθρωπων ενιοι των πραγματων εφικεσθαι μη δυναμενοι δι ασθενειαν τους καιρους αιτιωνται.

Ερμην τις ξυλινον κατασκευασας και προσενεγκων εις αγορανα επωλει. Μηδενος δε ωνητου προσοντος εκκαλεσασθαι τινας βουλομενος εβοα, ως αγαθοποιον δαιμονα και κερδους τηρητικον πιπρασκει. Των δε παρατυχοντων τινος ειποντος προς αυτον· «Τω ουτος, και τι τουτον τοιουτον οντα πωλεις, δεον των παρ' αυτου ωφελειων απολαυειν;» απεκρινατο· «Οτι εγω μεν ταχειας ωφελειας τινος επιδεομαι, αυτος δε βραδεως ειωθε τα κερδη περιποιειν». Ο Προς ανδρα αισχροκερδη και των θεων περιφρονουντα.

Αιθιοπα τις ωνησατο τοιουτον αυτω το χρωμα ειναι δοκων αμελεια του προτερον εχοντος· και παραλαβων οικαδε παντα μεν αυτω προσηγε τα ρυμματα, πασι δε λουτροις επειρατο καθαιρειν. Και το μεν χρωμα μεταβαλειν ουκ ειχε, νοσειν δε τω πονειν παρεσκευασεν. Ο μυθος δηλοι οτι μενουσιν αι φυσεις ως προηλθον την αρχην.