Le versioni di greco di Dionigi di Alicarnasso e le traduzioni in italiano

Λειπεται δη περι της προαιρεσεως και δυναμεως αυτου και τινι κεχρηται χαρακτηρι λεγειν. Γενους μεν δη λογων ενος ασκητης εγενετο του δικανικου και περι τουτο μαλιστα εσπουδασε. Χαρακτηρα δε τον Λυσιου κατα το πλειστον εζηλωσε και ει μη τις εμπειρος πανυ των ανδρων ειη και τριβας αξιολογους αμφοιν εχων, ουκ αν διαγνοιη ραδιως πολλους των λογων, οποτερου των ρητορων εισιν, αλλα παρακρουσεται ταις επιγραφαις ουχ ουτως ακριβως εχουσαις, ως δια μιας δηλουται μοι γραφης. Ου μην απαραλλακτος γε εστιν η του χαρακτηρος ομοιοτης, αλλα εχουσα διαφορας τινας ου μικρας ουδε ολιγας και κατα την ερμηνειαν...

Ισαιος δε ο Δημοσθενους καθηγησαμενος και δια τουτο μαλιστα γενομενος περιφανης, ως μεν τινες ιστορουσιν, Αθηναιος ην το γενος, ως δ' ετεροι γραφουσι, Χαλκιδευς. Ηκμασε δε μετα τον Πελοποννησιακον πολεμον, ως εκ λογων αυτου τεκμαιρομαι, και μεχρι της Φιλιππου δυναστειας παρεξετεινε. Γενεσεως δε και τελευτης του ρητορος ακριβη χρονον ειπειν ουκ εχω ουδε δη περι του βιου τανδρος, οιος τις ην, ουδε περι της προαιρεσεως των πολιτευματων ουδεν, αρχην ει προειλετο τινα η πολιτειαν, ουδ' ολως περι των τοιουτων ουδενος δια το μηδεμια τοιαυτη περιτυγχανειν ιστορια. Ουδε γαρ ο τους Ισοκρατους μαθητας...

Των δε προγονων μιμεισθαι μη τους προ των Δεκελεικωνζ γενομενους, οι μικρου εδεησαν απολεσαι την πολιν, αλλα τους προ των Περσικων, οι καλοκαγαθιαν ασκουντες διετελεσαν. Επιδεικνυται τε ως ουχ αι πολλαι τριηρεις ουδ' οι μετα βιας αρχομενοι Ελληνες μεγαλην ποιουσι την πολιν, αλλ' αι δικαιαι τε προαιρεσεις και το τοις αδικουμενοις βοηθειν. Παρακαλει τε την των Ελληνων ευνοιαν οικειαν ποιειν τη πολει, μεγιστην ηγουμενους μεριδα προς ευδαιμονιαν, και πολεμικους μεν ειναι ταις παρασκευαις και ταις μελεταις, ειρηνικους δε τω μηδενα μηδεν αδικειν, διδασκων ως ουτε προς πλουτον ουτε προς δοξαν ουθ'...

Τις δε αν μαλλον επι την δικαιοσυνην και την ευσεβειαν προτρεψαιτο καθ' εκαστον τε ανδρα ιδια και κοινη τας πολεις ολας του Περι της ειρηνης λογου; Εν γαρ δη τουτω πειθει τους Αθηναιους των μεν αλλοτριων μη επιθυμειν, επι δε τοις παρουσι στεργειν, και των μεν μικρων πολεων ωσπερανει κτηματων φειδεσθαι, τους δε συμμαχους και ευεργεσιαις πειρασθαι κατεχειν, αλλα μη ταις αναγκαις μηδε ταις βιαις.

Η δε λεξις, η κεχρηται, τοιουτον τινα χαρακτηρα εχει. Καθαρα μεν εστιν ουχ ηττον της Λυσιου και ουδεν εικη τιθεισα ονομα την τε διαλεκτον ακριβουσα εν τοις πανυ την κοινην και συνηθεστατην. Και γαρ αυτη πεφευγεν απηρχαιωμενων και σημειωδων ονοματων την απειροκαλιαν, κατα δε την τροπικην φρασιν ολιγον τι διαλλαττει της Λυσιου και κεκραται συμμετρως, το τε σαφες εκεινη παραπλησιον εχει και το εναργες, ηθικη τε εστι και πιθανη και πρεπουσα. Στρογγυλη δε ουκ εστιν, ωσπερ εκεινη, και συγκεκροτημενη και προς αγωνας δικανικους ευθετος, υπτια δε εστι μαλλον και κεχυμενη πλουσιως, ουδε δη συντομος ουτως,...