Ουτος ο νομος τας τε γυναικας ηναγκασε τας γαμετας, οια δη μηδεμιαν εχουσας ετεραν αποστροφην, προς ενα τον του γεγαμηκοτος ζην τροπον, και τους ανδρας ως αναγκαιου τε και αναφαιρετου κτηματος της γυναικος κρατειν. Σωφρονουσα μεν ουν και παντα τω γεγαμηκοτι πειθομενη γυνη κυρια του οικου τον αυτον τροπον ην, ονπερ και ο ανηρ, και τελευτησαντος ανδρος κληρονομος εγινετο των χρηματων, ως θυγατηρ πατρος, ει μεν απαις τε και μηδεν διαθεμενος αποθανοι παντων ουσα κυρια των απολειφθεντων, ει δε γενεαν εχοι τοις παισιν ισομοιρος γινομενη. Αμαρτανουσα δε τι δικαστην τον αδικουμενον ελαμβανε και του μεγεθους της τιμωριας κυριον. Ταυτα δε οι συγγενεις μετα του ανδρος εδικαζον εν οις ην φθορα σωματος και, ο παντων ελαχιστον αμαρτηματων Ελλησι δοξειεν αν υπαρχειν, ει τις οινον ευρεθειη πιουσα γυνη.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati