Αλωπηξ κυνηγους φευγουσα, ως εθεασατο τινα δρυτομην, τουτον ικετευσε κατακρυψαι αυτην. Ο δε αυτη παρηνησεν εις την εαυτου καλυβην εισελθουσαν κρυβηναι. Μετ' ου πολυ δε παραγενομενων των κυνηγων και του δρυτομου πυνθανομενων ει τεθεαται αλωπεκα τηδε παριουσαν, εκεινος τη μεν φωνη ηρνειτο εωρακεναι, τη δε χειρι νευων εσημαινεν οπου κατεκρυπτετο.Των δε ουχ οις ενευε προσσχοντων, οις δε ελεγε πιστευσαντων, η αλωπηξ ιδουσα αυτους απαλλαγεντας εξελθουσα απροσφωνητι επορευετο. Μεμφομενου δε αυτην του δρυτομου ειγε διασωθεισα υπ' αυτου, αλλ' ουδε δια φωνης αυτω εμαρτυρησεν, εφη· «Αλλ' εγωγε ηυχαριστησα αν σοι, ει τοις λογοις ομοια τα εργα της χειρος και τους τροπους ειχες». Τουτω τω λογω χρησαιτο αν τις προς εκεινους τους ανθρωπους τους χρηστα μεν σαφως επαγγελλομενους, δι εργων δε φαυλα δρωντας.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati