Αλωπηξ φραγμον ανεβαινε και, επειδη ωλισθανε, καταπιπτειν εμελλεν επελαμβανετο ουν βατου προς βοηθειαν. Και δη τους ποδας επι τοις εκεινης κεντροις ημασσε και τω αλγηματι ελεγε· «Οιμοι· κατεφευγον γαρ επι την βατον ως επι βοηθον, η δε χειρον διετιθη». «Αλλ' ημαρτανες συ, ω αυτη», ελεγε η βατος, «οτε εβουλοιο της βατου επιλαμβανεσθαι· εγω γαρ εθισμα εχω των ολων επιλαμβανεσθαι».


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati