Εαρος ην αρχη και παντα τα ανθη ηκμαζεν, τα μεν εν δρυμοις, τα δ' εν λειμωσι και οσα δρεια εστιν. Βομβος ην ηδη φιλεργων μελισσων, μελος μουσικων ορνιθων, σκιρτηματα ποιμνιων αρτιγεννετων. Αιγες και αμνοι εσκιρτων εν τοις ορεσιν, εβομβουν αι μελισσαι εν τοις λειμωσιν, αι αηδονες κατηδον τας υλας. Τοσαυτης εορτης εν πασιν ουσης, οι νεοι παντα εμιμουντο. Ακουοντες μεν γαρ τας αηδονας αδουσας η δον, βλεποντες δε τους αμνους σκιρτωντας ηλλοντο. Οι μεν νεανιαι λεπτους καλαμους εκ του ελους λαμβανοντες συριγγας εποιουν και μεχρι νυκτος διετελουν συριζοντες, αι δε παρθενοι ανθη λεγουσαι τας χαιτας εκοσμουν και στεφανους πλεκουσαι ταις Νυμφαις επεψερον.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati