Ο περι την υστεροφημιαν επτοημενος ου φανταζεται οτι εκαστος των μεμνημενων αυτου ταχιστα και αυτος αποθανειται· ειτα παλιν ο εκεινον διαδεξαμενος, μεχρι και πασα η μνημη αποσβη δια απτομενων και σβεννυμενων προιουσα. Υποθου δ' οτι και αθανατοι μεν οι μεμνησομενοι, αθανατος δε η μνημη· τι ουν τουτο προς σε; και ου λεγω, οτι ουδεν προς τον τεθνηκοτα, αλλα προς τον ζωντα τι ο επαινος, πλην αρα δι οικονομιαν τινα; παριης γαρ νυν ακαιρως την φυσικην δοσιν αλλου τινος ουκ εχομενην λογου.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati