Πεφυκεναι γαρ δη φασιν το μεν αδικειν αγαθον, το δε αδικεισθαι κακον, πλεονι δε κακω υπερβαλλειν το αδικεισθαι η αγαθω το αδικειν, ωστ' επειδαν αλληλους αδικωσι τε και αδικωνται και αμφοτερων γευωνται, τοις μη δυναμενοις το μεν εκφευγειν το δε αιρειν δοκει λυσιτελειν συνθεσθαι αλληλοις μητ' αδικειν μητ' αδικεισθαι· και εντευθεν δη αρξασθαι νομους τιθεσθαι και συνθηκας αυτων, και ονομασαι το υπο του νομου επιταγμα νομιμον τε και δικαιον και ειναι δη ταυτην γενεσιν τε και ουσιαν δικαιοσυνης, μεταξυ ουσαν του μεν αριστου οντος, εαν αδικων μη διδω δικην, του δε κακιστου, εαν αδικουμενος τιμωρεισθαι αδυνατος η· το δε δικαιον εν μεσω ον τουτων αμφοτερων αγαπασθαι ουχ ως αγαθον, αλλ' ως αρρωστια του αδικειν τιμωμενον επει τον δυναμενον αυτο ποιειν και ως αληθως ανδρα ουδ' αν ενι ποτε συνθεσθαι το μητε αδικειν μητε αδικεισθαι· μαινεσθαι γαρ αν. Η μεν ουν δη φυσις δικαιοσυνης, ω Σωκρατες, αυτη τε και τοιαυτη, και εξ ων πεφυκε τοιαυτα, ως ο λογος.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati