Le versioni di greco di Polibio e le traduzioni in italiano

Ο ποταμος ο νυν μεν Παδος ονομαζομενος υπο δε των παλαιων ποιητων Ηριδανος προσαγορευομενος, τας πηγας μεν απο των Αλπεων εχει, καταφερεται δε εις τα πεδια, ποιουμενος την ρυσιν επι μεσημβριαν. Οτε δ' αφικνειται εις τους επιπεδους τοπους, φερεται δι αυτων εκκλινων τω ρευματι προς εατ ποιει δε την εκβολην δυσι μεγιστοις στομασιν εις τους κατα τον Αδριαν τοπους· αποτεμνεται δε το πλειον μερος της πεδιαδος χωρας απο των Αλπεων μεχρι του Αδριου. Αγει δε πληθος υδατος ουδενος ελαττον των κατα την Ιταλιαν ποταμων, διοτι αι ρυσεις αι απο τε των Αλπεων και των Απεννινων ορων επι τα πεδια καταρρεουσιν...

Ο μεν Παδος ποταμος, υπο δε των ποιητων Ηριδανος λεγομενος, εχει πλειστας εξ Αλπεων πηγας· καταφερεται δ' εις τα πεδια, ποιεομενος την ρυσιν επι μεσημβριαν ποιεει δε την εκβολην εις τους κατα τον Αδριαν κολπους. Αγει δε πληθος υδατος ουδενος ελαττον των κατα την Ιταλιαν ποταμων· παντων γαρ μεγιστος εστι, και πλειστην γην διερχεται. Ευρουστατω δε και καλλιστω ρευματι φερεται, αυξανομενος υπο του πληθους των χιονων. Αναπλεεται δ' εκ θαλασσης ιως μηκους πορρωτατου, και πλοιοις ου μεγαλοις ευπορωτατος εστιν. Πλατυνεται επι τω στοματι λιμην, ουδενος των κατα τον Αδριαν ορμων ηττω παρεχομενος ασφαλειαν...

Ως δ' εστι παραδοξον και μεγα το περι την ημετεραν υποθεσιν θεωρημα γενοιτ' αν ουτως μαλιστ' εμφανες, ει τας ελλογιμωτατας των προγεγενημενων δυναστειων, περι ας οι συγγραφεις τους πλειστους διατεθεινται λογους, παραβαλοιμεν και συγκριναιμεν προς την Ρωμαιων υπεροχην. Εισι δ' αι της παραβολης αξιαι και συγκρισεως αυται. Περσαι κατα τινας καιρους μεγαλην αρχην κατεκτησαντο και δυναστειαν: αλλ' οσακις ετολμησαν υπερβηναι τους Ασιας ορους, ου μονον υπερ της αρχης, αλλα και περι σφων εκινδυνευσαν. Λακεδαιμονιοι πολλους αμφισβητησαντες χρονους υπερ της των Ελληνων ηγεμονιας, επειδη ποτ' εκρατησαν,...

Διοπερ κατα τους εξης χρονους αντιπαρηγεν τοις πολεμιοις αει και τους ευκαιρους προκατελαμβανε τοπους κατα την εμπειριαν. Εχων δε κατα νωτου τας χορηγιας αφθονους ουδεποτε τους στρατιωτας ηφιει προνομευειν ουδε χωριζεσθαι καθαπαξ εκ του χαρακος, αθρους δ' αει και συνεστραμμενους τηρων εφηδρευε τοις τοποις και καιροις. Και πολλους των πολεμιων αποσπωμενους απο της ιδιας παρεμβολης επι τας προνομας δια το καταφρονειν υποχειριους ελαμβανε και κατεφθειρε τω τοιουτω τροπω. Ταυτα δ' εποιει, βουλομενος αμα μεν αφ' ωρισμενου πληθους ελαττουν αει τους υπεναντιους, αμα δε τας των ιδιων δυναμεων ψυχας...

Αννιβας δε συνεις την παρουσιαν του Φαβιου και βουλομενος εξ εφοδου καταπληξασθαι τους υπεναντιους, εξαγαγων την δυναμιν και συνεγγισας τω των Ρωμαιων χαρακι παρεταξατο. Χρονον δε τινα μεινας, ουδενος επεξιοντος αυθις ανεχωρησεν εις την εαυτου παρεμβολην. Ο γαρ Φαβιος διεγνωκως μητε παραβαλλεσθαι μητε διακινδυνευειν, στοχαζεσθαι δε πρωτον και μαλιστα της ασφαλειας των υποταττομενων, εμενε βεβαιως επι της διαληψεως ταυτης. Τας μεν ουν αρχας κατεφρονειτο και παρειχε λογον ως αποδεδειλιακως και καταπεπληγμενος τον κινδυνον, τω δε χρονω παντας ηναγκασε παρομολογησαι και συγχωρειν ως ουτε νουνεχεστερον...