Ο δε Σκιπιων πολιν ορων τοτε αρδην τελευτωσαν ες πανωλεθριαν εσχατην, λεγεται μεν δακρυσαι και φανερος γενεσθαι κλαιων υπερ πολεμιων επι πολυ δ' εννους εφ' εαυτου γενομενος τε και συνιδων οτι και πολεις και εθνη και αρχας απασας δει μεταβαλειν ωσπερ ανθρωπους δαιμονα, και τουτ' επαθε μεν Ιλιον, ευτυχης ποτε πολις, επαθε δε η Ασσυριων και Μηδων και Περσων επ' εκεινοις αρχη μεγιστη γενομενη και η μαλιστα εναγχος εκλαμψασα η Μακεδονων, ειτε εκων, ειτε προφυγοντος αυτον τουδε του επους ειπειν, εσσεται ημαρ οταν ποτ' ολωλη Ιλιος ιρη και Πριαμος και λαος ευμμελιω Πριαμοιο. Πολυβιου δ' αυτον ερομενου συν παρρησια· και γαρ ην αυτου και διδασκαλος· ο τι βουλοιτο ο λογος, φασιν ου φυλαξαμενον ονομασαι την πατριδα σαφως, υπερ ης αρα ες τανθρωπεια αφορων εδεδιει. Και ταδε μεν Πολυβιος αυτος ακουσας συγγραφει.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati