Ο Μιλτιαδης τοτε εν ταις Αθηναις σφοδρα εν τιμη εστιν ο δε γιγνωσκει οτι (che, cong.) αναγκη εστι μαχην ευθυς (subito, avv.) συναπτειν και προδοσιας αμυνειν. Εν τοις των Αθηνων στρατηλαταις οι μεν τη των Περσων ρωμη και βια εικειν θελουσιν, οι δε τω Μιλτιαδη και τη των οπλιτων αρετη πιστευουσιν. Τοτε τοις των Αθηνων στρατηλαταις ο Μιλτιαδης λεγει· «Ωρα εστιν την των Αθηνων ελευθεριαν σωζειν και την δουλειαν φευγειν και δοξαν και τιμην εχειν». Οι στρατηλαται ουν κατα (secondo, prep. con acc.) την του Μιλτιαδου γνωμην ψηφιζουσι και μαχην συναπτουσιν. Οι οπλιται συν προθυμια και ανδρεια επι τους Περσας τρεχουσιν και τελος (infine, avv.) τους ανταγωνιστας εις φυγην τρεπουσιν. Η νικη τω Μιλτιαδη τιμην φερει και αι Αθηναι δια την της ελευθεριας φιλιαν ευδοκιμουσιν (= ευδοκιμεουσιν).


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati