Gli abitanti del territorio di Delfi decidono di abbandonare un giovinetto di nobili natali presso la spelonca di un orribile mostro, che diffonde terrore divorando uomini e cuccioli di animali: solo a questa condizione - aveva loro fatto sapere l’oracolo - avrebbero potuto continuare ad abitare la regione.

Παρα τα σφυρα του Παρνασσου προς νοτον ορος εστιν, ο καλειται Κιρφις παρα την Κρισαν, και εν αυτω εστιν ετι νυν σπηλαιον υπερμεγεθες, εν ω ωκησε θηριον μεγα και υπερ­φυες, και αυτο οι περιοικουντες ωνομασαν Λαμιαν. Τουτο το θηριον καθ' ημεραν εκαστην επιφοιτων ανηρπαζεν εκ των αγρων τα θρεμματα και τους ανθρωπους. Ηδη δε των Δελφων βουλευομενων υπερ αναστασεως και χρηστηριαζομενων εις ηντινα παρεσονται χωραν, ο θεος υφηγησατο απολυσιν της συμφορας, ει μενοντες εθελοιεν εκτιθεναι παρα τω σπηλαιω ενα κουρον των πολιτων. Κακεινοι, καθαπερ ο θεος παρηνεσε, εποιουν. Κληρωσαμενων δε των Δελφων ελαχεν Αλκυονευς, ον Διομος και Μεγανειρα εγεννησαν· ουτος ο παις μονογενης ην τω πατρι και καλος και κα­τα την οψιν και το της ψυχης ηθος.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati