Le versioni di greco di autori vari e le traduzioni in italiano

Ο Αλεξανδρος μετα την μαχην πολεις εκτισεν· την μεν Νικαιαν, της νικης της κατ' Ινδων επωνυμον, ωνομασεν, την δε Βουκεφαλιαν εις του ιππου του Βουκεφαλου την μνημην, ος υπο καματου και ηλικιας αυτου ετελευτησεν. Ο γαρ ιππος αμφι τριακοντα ετη ην, πολλα προσθεν τω Αλεξανδρω συγκινδυνευσας. Αυτω βοος κεφαλη ην, εφ οτω λεγουσιν οτι το ονομα εφερεν. Οι δε λεγουσιν οτι μελας ην και επι της κεφαλης λευκον σημα ειχεν. Επει ουτος ο ιππος εν τη των Ινδων χωρα τω Αλεξανδρω επεφαινετο, ο βασιλευς προεκηρυξε τους της χωρας οικητορας τον ιππον ευθυς απαγειν.

Αναριθμητοι ξενοι εις Επιδαυρον πορευονται· βουλονται γαρ εκει υπο του θεου Ασκληπιου εν τω σεμνω ιερω θεραπευεσθαι και εν τω λαμπρω θεατρω τα των τραγικων εργα θαυμαζειν. Δραμα δεινον αρχεται· Ζευς Τανταλον τον υιον πολλακις εις τον Ολυμπον ακρον μεταπεμπεται· ο δε πειθεται και τοις θεοις διαλεγεται. Εργαζεται δε κακον τους θεους: δι απορρητων γαρ την αμβροσιαν κλεπτει και τον των θεων οινοχοον Γανυμηδην αρπαζει. Διο ο Ζευς τον Τανταλον εν τω Ταρταρω εις αει κολαζει. Τω παλαιω μυθω ταραττεται μεν ο θυμος, καθαιρονται δ' οι θεαται, ως ο ενδοξος φιλοσοφος Αριστοτελης λεγει, δι ελεου και φοβου...

Ο Υλας εν τη της ηλικιας ακμη εστιν, οτε συν τοις Αργοναυταις απο της Θεσσαλιας προς την Κολχιδα αποπλεει. Εν τη πορεια οι Αργοναυται αποβαινουσι παρα την της Μυσιας ακτην· εθελουσι γαρ οι μεν θηραειν, οι δε υδρευειν· και ο Υλας απο της σκαφης συν υδρια κρηνην ζητεει. Ο νεανιας δια υλης παρα την θαλασσαν βαδιζει και εν ναπη κρηνην ευρισκει. Εκει δε νυμφη την οικιαν εχει και εν ερημια τας ημερας διαγει· διο επι θεα του Υλα παραυτικα η επιθυμια την νυμφην βιαιως λαμβανει και, επει ο νεανιας εις την κρηνην την υδριαν εμβαπτει, η νυμφη περι της του Υλα δερης τας αγκαλας αμφιβαλλει και τον νεανιαν...

Ο βιος των θεων δωρον εστι των ανθρωπων εστι τους θεους τιμαειν ου μονον τη γλωσση και τοις λογοις, αλλα και τοις εργοις. Τα ζωα μεν εις τας ηδονας τρεΞει και την λυπην φευγει, ο δε ανθρωπος ου μονον τη αρετη τε και τη σοφια πιστευει, αλλα και την δικην τιμαει και τοις των θεων νομοις πειθεται διο τα ζωα μεν προς την γην την κεφαλην τρεπει, ο ανθρωπος δε τους οφθαλμους προς τον ουρανον τεινει.

Λεων και ονος και αλωπηξ, κοινωνιαν (κοινωνια -ας = “alleanza”) σπενδομενοι, εξηρχοντο εις αγραν εθηρευον και συχνα ζωαηρουν, ορνιθας τε και ελεφαντας και γυπας και αιγας. Τοτε ο λεων τω ονω την λειαν αυτοις διανεμειν προσεταττε και ο ονος την λειαν εις τρεις (acc. plur., tre) μεριδας, ισας διηρει. Ο δε ονος, παραινων τω λεοντι εκλεγειν, τοις δνυξι και τοις οδουσι υπ'αυτου εδηουτο (δηοω = “sbranare”), ειτα δε ο λεων εκελευεν την αλωπεκα την λειαν μεριζειν (μεριζω = “spartire”). Η δε τω λεοντι εις μονην μακραν μεριδα τα των ζφων λειμματα (λειμμα -ατος = “resto") συναθροιζουσα και μικραν εξαιρουμενη,...